Ki Ora mooie mensen,

Een nieuw bericht van mij uit Nieuw-Zeeland, dit keer uit Kohukohu. De lucht is blauw, de vogels fluiten, het gras groen en het water helder. Ik heb niet veel geschreven, want alles hier nodigt me uit om te spelen, te tuinieren, te lezen, te kijken, te zitten en ademen, te zijn en gewoon te zijn. Maar ik denk aan jullie en stuur liefde over de oceaan iedere dag. Het liefst zou ik jullie allemaal uitnodigen om samen te luisteren naar de vogels.

Mijn leven hier is een avontuur, een tocht vol bergen en bochten. Mooi, opwindend, spannend, leuk, nieuw, interessant. Ik word constant uitgedaagd om de controle los te laten, om te vertrouwen, om te gaan en te weten dat alles goed is. Ik ontmoet nieuwe mensen, ga naar nieuwe plekken en zie nieuwe dingen en alles verandert iedere dag.

De afgelopen week was ik ziek, griep, snot, moe, jullie kennen het vast. Ik kwam van de camping en ging terug naar Waiora Gardens, waar ik al eerder was, helemaal in het noorden. Er gaan geen bussen en ik was van plan te liften, maar ik wilde niet bewegen en snot liep als een waterval. Op dat moment was reizen even niet leuk. Ik wilde alleen maar slapen, maar er was geen bed. Ik wilde thuis zijn, maar er was geen thuis. Ik wilde vrienden, maar ik was alleen. Het zijn interessante momenten vol lessen, over waarderen en willen, over loslaten, vertrouwen en over geven.
Alles kwam op pootjes terecht. In ruil voor eerdere masssage had ik een busticket naar ergens en daar was een huis. En in dat huis was een vriend van eerst en thee en een warm bad. En daar was een lift naar Noord en daar was zon. En toen kon ik drogen en rusten met een tuin vol sla en vrienden die zorgen.

Dat hele ziek zijn kwam niet uit te lucht vallen. Daarvoor was ik in Prana, een festival aan zee met yoga, workshops, live muziek en DJ’s. Eten en kamperen in ruil voor werken en ik was deel van een fantastische crew. Het festival voelde als thuiskomen in een grote familie, mensen die leven met hart en kunst en muziek. Die hun leven opdragen aan liefde, aan de natuur en aan zichzelf. Het was fijn om bij te dragen met werk en ’s avonds te dansen op drums en de prachtigste instrumenten en stemmen. Meer dan duizend mensen, veel kinderen, allemaal samen. Geen alcohol, geen drugs, enkel een natural high van het delen en vieren van het leven.
Mijn oud en nieuw vierde ik met vrienden, een zonnige dag met strand en zingen. Een prachtig concert in de avond en aftellen in Maori. Dansen onder de maan en uitwaaiden op het strand.
Ik wenste iedereen een jaar met zoveel mogelijkheden als je zelf durft te geloven, zoveel cadeaus als je durft te ontvangen, onuitputtelijke bronnen van liefde voor donker en voor licht.
De twee dagen erna waren regenregenregenreeeeeeeeeeegen. Alles nat, tenten onder gelopen, slapen op het podium, drogen bij het vuur. Het mocht te pret niet drukken, maar een snotneus was het resultaat. Ach, weer een nieuwe vorm van loslaten;)

Nu ben ik weer in Kohukohu, in werk wat, lees wat, rust wat. Ik ben nog twee weken hier en dan staat er een nieuw reis voor mijn neus. Met een Vipassana (stil zitten voor tien dagen) en een reis zonder plan naar het zuiden daarna.

Ik zwem als een vis in de Stille Zuidzee hier, op mijn gemak tussen bekende planten en rare vissen.

Liefs