'Hola!' 'Buenas!' 'Hola amiga'.

Vrienden overal. Of vrienden van vrienden. Of vrienden van vrienden van vrienden. Mazunte voelt als thuis en het is moeilijk om over straat te lopen zonder iemand tegen te komen die wat te vertellen heeft. Het is dan ook niet zo groot, twee straten en een beetje. Maar er is een hoop. Ik woon in Om Shanti, een community met een woonplek, een yoga-sala en een restaurant. Mensen komen en gaan en meestal zijn we met zo'n 12 mensen. Bijna allemaal zijn het goede vrienden en we hebben het heel gezellig. We staan elke ochtend om 06.00 uus op voor een uur meditatie. Pwoeaa dat was moeilijk in het begin. Maar nu vind ik het een hele fijne manier om de dag te beginnen. Ik werk vijf uur per dag plus nog een beetje hier en daar. Soms werk ik in het restaurant en soms werk ik aan de tuin. Een grote uitdaging, want toen ik hier kwam was er nog geen tuin. Geen planten, geen zaden, alleen zand. Tja.. Maar ik en een vriendin uit Quebec hebben de permacultuur op ons genomen en nu heeft Om Shanti een 'nursery' (Nederlands wordt wat onwennig..), een kruidentuin en een tomaten en pompoenentuin. Alle planten zijn nog baby's, maar geduld is een schone zaak.

Iedereen houdt van yoga en dat is fijn. Ik kan elke dag les volgen of zelf yoga doen. Soms komen er reizigers langs met workshops acrobatiek, acroyoga of andere boeiende dingen en ik leer veel. Eens per week geef ik dansles. Ik vind het heel leuk om te voelen dat ik mensen iets kan geven met mijn kennis en passie voor dans en dat ze het leuk vinden. Ik geef (contact)improvisatielessen dus ik kan zelf ook lekker meeswingen. Met het jazzfestival twee weken geleden heb ik samen met een vriendin een kindervoorstelling gemaakt. Ons publiek waren de schattigste mexicaanse kindjes die gilden van enthousiasme. Ik was de kat en Dada vertelde een prachtig verhaal. De kalimba die ik van Floor heb gehad speelde ook een grote rol, als magisch geluid. Het was een heerlijke ervaring, om die lachende gezichten te zien. Ik geloof niet dat ze ooit zoiets meemaakten.

Ik ben hier nu al een maand en het is zo fijn om me thuis te voelen. Het tempo is heel relaxed, mensen zijn ontspannen en lopen op hun gemak. Alles op het gemak:). Binnen vijf minuten lig ik in de zee en dat is rijkdom. De golven zijn soms hoog, maar na wat wasmachines begrijp ik dat je onder een golf door moet duiken en niet erover heen moet springen.

Afgelopen week heb ik een 10-daagse Silent Retreat gedaan in een yogaschool in de buurt, Hridaya-Yoga. Hridaya betekent hart en het hart stond centraal in de retreat. Tien dagen veel meditatie, soms yoga en er waren lessen. Het was zo'n fantastische, inspiratievolle ervaring. Ik ben heel dankbaar dat ik dat heb mogen doen (ze hebben me een beurs gegeven voor het cursusgeld). Alles in totale stilte. Geen geluid, geen contact. We mochten niet kijken naar, of communiceren met anderen. Totaal alleen, maar ik vond het stiekem heerlijk. In het kort ging de retreat over 'wie ben ik', een vraag om niet te beantwoorden met het verstand, maar met het hart. Het hart als symbool voor onze 'zelf', de 'ik' die verder gaat dan ons verstand of ons lichaam. Alles resoneerde erg met mij, omdat ik het kon vertalen naar mijn eigen leven. Geen zweverigheid, maar heel gegrond. De meditaties draaiden om het leren luisteren naar het hart, wat een mogelijkheid geeft om los te komen van onze identificatie met onze gedachten, emoties en persoonlijkheden. De eerste dagen kwam mijn hoofd in opstand. Ik kon alleen maar denken dat ik het stom vond dat we zo lang moesten zitten en dat het gek is, al deze stille mensen. Of 'ik heb honger', of ' wat zullen we eten?'. Maar na een aantal dagen lukte het me om mijn gedachten stil te maken en alleen maar te zijn in stilte. Ik voelde me zo ontspannen, licht en warm en het enige dat overbleef was een diep gevoel van liefde. Voor het leven, voor mij, voor jullie. Dat gevoel is niet meer weggegaan sindsdien en ik heb me voorgenomen om het altijd te behouden. Ik ben blij, licht en kan dingen die met niet aangaan veel beter laten waaien.

Nu ben ik weer terug in het Om Shanti ritme en ik werk lekker door. Ik blijf hier nog tot begin januari en zwem dan weer naar een ander water.

Gisteren liep ik naar de winkel en zag een grote kerstman, een sneeuwbal en een ijspegel van stof aan de ballustrade van een huis hangen. Ik vond het maar een rare decoratie en het duurde een paar minuten voordat ik besefte dat het december is, en bij jullie bijna sinterklaas en kerst. Ik kan me kou niet zo goed meer voorstellen. Elke dag druipt het zweet langs mijn ruggengraat. Nu het bijna volle maan is, is de lucht 's avonds helder en fris en de palmbomen tegen de heldere hemel is zo'n prachtig beeld.

Liefjes, ik denk met regelmaat aan ieder van jullie en wens iedereen een fijne decembermaand. Doe sinterklaas veel groetjes en maak de kerstboom mooi!

Kus van Aranka