Mijn laatste vis-taco op het strand. Ik bestel bij mama Abuelito en papa maakt ze klaar. Dochter dekt de tafel terwijl we alvast wat tortilla's met salsa snoepen. Ze kletst heel wat af tegen mijn vriendinnen uit Quebec die vloeiend Spaans spreken. 'Leer haar ook maar Spaans' zegt ze terwijl ze met een nonchalant gebaar naar mij wijst. Ja, ja, ik weet het, ik doe mijn best. Ik oefen hard, want ik heb nu al door dat Spaans spreken een must is.

Na mijn aankomst in Cancun ben ik naar Isla Mujeres gegaan met een boot. Even bijkomen van de reis in een tropisch oord. Hangmatten, turkoise water en wit zand. Palmbomen zover je kijken kunt. Prachtig, prachtig. Het is laagseizoen en daardoor is het aantal dikke amerikanen in golfkarretjes te overzien. In de avond dans en hoelahoep ik op de live muziek die wordt verzorgt door mijn hostel.

Het is hier best gevaarljik hoor. Doodsoorzaak nummer 1 is de kokosnoot. 'Ga niet onder een palmboom liggen' hoor je regelmatig. De kokosnoten worden wel met trots aangeraden door de yogaleraar. 'Mocht je moeite hebben om je rug recht te houden, zoek dan een kokosnoot en ga erop zitten.'

Het was heel fijn om hier aan te komen. De eilandsfeer is heerlijk, de tijd gaat langzamer. Slapen als je moe bent, eten als je honger hebt. Vrienden overal, kalimba spelen bij het ruisen van de golven.

Terwijl ik dit schrijf ben ik al 18 uur onderweg met de bus naar Chiapas. Mijn bestemming is San Cristobal, waar ik hoop het echte Mexico te ontmoeten. Want Isla Mujeres is mooi, maar meer Amerikaans dan Mexicaans.

Ik heb wel ondervonden dat ze hier niet vies zijn van harde muziek, in elke winkel en elk restaurant. Liedjes die ik ken van de Hitzone cd's die ik gebruikte om te oefenen voor de mini-playbackshow. Heerlijk, taco's eten onder het genot van de Vengaboys.